Listy
Drodzy Czytelnicy!
W tym tygodniu apel byłych opozycjonistów i represjonowanych. Korespondencję elektroniczną do redakcji prosimy kierować na adres: listy@dorzeczy.pl.
Apel byłych opozycjonistów i represjonowanych
Rzadko kiedy Polska i Polacy mogli i mogą poszczycić się odnotowanymi w historii wygranymi bataliami. Rzadko kiedy takie batalie znajdują odpowiednie uznanie w pamięci samych Polaków, w opinii i działaniach rządzących, nie mówiąc już o przełożeniu na forum międzynarodowym. A jednak mamy czym się poszczycić. I to w czasach nieodległych.
Jest to zwycięstwo Solidarności, co przypominamy w przededniu jej 40-lecia. Najpierw była opozycja demokratyczna. Powstawała w niewielkich grupach, z czasem łączących różne środowiska: wierzących i ateistów, ludzi o prawicowych i lewicowych przekonaniach, robotników i inteligentów, świeckich i księ?y, student?w i?pracuj?cych. Powstawa?y nielegalne wydawnictwa, kt?re w?du?ych nak?adach wydawa?y ksi??ki i?pras?. Dlatego te? w?1980 r. wszyscy, razem z?protestuj?cymi robotnikami, ?wiadomie tworzyli?my szeroki ruch spo?eczny. Nie zabi? go stan wojenny, a?to, co Solidarno?? pokaza?a, by?o dla spo?ecze?stw innych kraj?w totalitarnych inspiracj? do obalenia nieludzkich system?w. Po naszym 4 czerwca 1989 r. niebawem pad? mur berli?ski, Rumunia obali?a tyrana, potem by?y ZSRS, Czechos?owacja, Bu?garia, Albania. Blok sowiecki przesta? istnie?.
Jednak rewolucje ?atwo zapominaj? o?swoich bohaterach. My, kt?rzy po?wi?cili?my kiedy? sw?j czas, a?czasem zdrowie, prac?, karier? zawodow?, aby budowa? podstawy pod obalenie komunizmu, przeszli?my ju? na renty lub emerytury albo niebawem przejdziemy. W?r?d nas s? kole?anki i?koledzy, cz?sto osoby schorowane, niezamo?ne, samotne, bez ?rodk?w na ?ycie, na opiek? medyczn?, na lekarstwa, na rehabilitacj?. Owszem, niekt?rzy dostali nawet odznaczenia, ale medale czy ordery nie nakarmi? ani nie wylecz?, aży, studentów i pracujących. Powstawały nielegalne wydawnictwa, które w dużych nakładach wydawały książki i prasę. Dlatego też w 1980 r. wszyscy, razem z protestującymi robotnikami, świadomie tworzyliśmy szeroki ruch społeczny. Nie zabił go stan wojenny, a to, co Solidarność pokazała, było dla społeczeństw innych krajów totalitarnych inspiracją do obalenia nieludzkich systemów. Po naszym 4 czerwca 1989 r. niebawem padł mur berliński, Rumunia obaliła tyrana, potem były ZSRS, Czechosłowacja, Bułgaria, Albania. Blok sowiecki przestał istnieć.
Jednak rewolucje łatwo zapominają o swoich bohaterach. My, którzy poświęciliśmy kiedyś swój czas, a czasem zdrowie, pracę, karierę zawodową, aby budować podstawy pod obalenie komunizmu, przeszliśmy już na renty lub emerytury albo niebawem przejdziemy. Wśród nas są koleżanki i koledzy, często osoby schorowane, niezamożne, samotne, bez środków na życie, na opiekę medyczną, na lekarstwa, na rehabilitację. Owszem, niektórzy dostali nawet odznaczenia, ale medale czy ordery nie nakarmią ani nie wyleczą, a także nie przyniosą odpowiedniej rekompensaty za znacznie obniżone świadczenia emerytalno-rentowe.
Ustawa z dnia 20 marca 2015 r. o działaczach opozycji antykomunistycznej oraz osobach represjonowanych z powodów politycznych tym, którzy byli represjonowani, czyli zamykani w więzieniach, pozbawiani pracy lub prawa do wykonywania zawodu, którzy świadczyli pracę na rzecz nielegalnych organizacji i związków, gwarantuje uwzględnienie tych okresów do uzyskania prawa do świadczeń emerytalnych. Jednak z powodu nieuwzględnienia w przepisach Ustawy o emeryturach i rentach z FUS istotnego faktu, że nie było możliwe odprowadzanie wtedy za nas składek, finalny efekt okazuje się kpiną z naszego środowiska, gdyż wysokość świadczeń emerytalno-rentowych za te okresy wynosi 0,00 zł. To tylko jedna z wad ustawowych odnoszących się do naszego środowiska.
Dlatego pozwalamy sobie zaapelować do władz, wszystkich władz.
Pozwólcie nam, naszym koleżankom i kolegom na godną starość. Pozwólcie nam otrzymywać godne renty i emerytury. Pozwólcie nam godnie przeżyć jesień naszego życia oraz nie odchodzić w niedostatku i w zapomnieniu. Apelujemy może po raz pierwszy, ale na pewno po raz ostatni. Potem już nie będziemy mieli sił.
A może i już nas nie będzie.
26 czerwca 2020 r.
Pełna lista opozycjonistów, którzy podpisali list, na stronie Dorzeczy.pl
